W oczach rodaków był Królem Czynu,
Niemcy nazwali Go Niekoronowanym Królem Polaków.
KSIĄDZ PIOTR WAWRZYNIAK
Droga do Patrona
- 1 IX 1999 – utworzenie w miejscu istniejącej Szkoły Podstawowej nr 1 – Gimnazjum w Mogilnie.
- Ogólnoszkolna dyskusja typująca najodpowiedniejszych kandydatów na patrona szkoły.
- Jesień 2001 – ks. Piotr Wawrzyniak kandydatem społeczności uczniowskiej.
- Akceptacja przyszłego patrona przez Radę Rodziców i Radę Pedagogiczną.
- Zapoznanie młodzieży z życiem i działalnością społecznika.
- 17 III 2003 – podjęcie uchwały przez Radę Miejską w Mogilnie nadającej Gimnazjum w Mogilnie imię ks. Piotra Wawrzyniaka.
- 7 XI 2003 – uroczystość nadania imienia i wręczenie sztandaru szkole.
- 1 IX 2017 – przekształcenie Gimnazjum w Szkołę Podstawową nr 1 im. ks. Piotra Wawrzyniaka
KSIĄDZ PIOTR WAWRZYNIAK – NASZĄ CHLUBĄ
Urodził się 30 stycznia 1849 r. we wsi Wyrzeka na ziemi śremskiej. Piotr uczył się w szkole wiejskiej, a następnie w gimnazjum śremskim. Naukę dwukrotnie przerwał z powodu nieumiejętności biegłego czytania. Początkowo nie wyróżniał się w nauce. Bardziej interesował się przedmiotami ścisłymi, zwano go nawet matematykiem. Po ukończeniu 9 klas w 1867r. zdał maturę z ocenami dobrymi i wstąpił do seminarium duchownego. Przez trzy lata studiował w Poznaniu, a roczną praktykę w Gnieźnie. Latem 1872r. otrzymał święcenia kapłańskie. Rektor seminarium bp Józef Cybichowski wystawił mu opinię człowieka niepospolicie uzdolnionego, poważnego i prawego. Ksiądz Piotr Wawrzyniak miał wiele innych cech jak choćby dobra zdolność orientacji, koncentracji umysłu, silną wolę i niezwykłą pracowitość.
Przybył jako wikariusz do Śremu i z tym miasteczkiem związał się na 26 lat, ucząc w miejscowym gimnazjum. Tutaj też obchodził srebrny jubileusz kapłaństwa, tu jeszcze jako wikariusz otrzymał nominację na szambelana papieskiego. Przez 25 lat swej kapłańskiej pracy w Śremie wzrastał ksiądz Wawrzyniak na wybitnego działacza spółdzielczego. Nurtowały go sposoby zapobiegania germanizacji ludności polskiej.
Koniecznością o podstawowym znaczeniu dla życia narodowego było stworzenie polskiego stanu trzeciego, tj. rzemiosła i handlu, który stanowiłby przeciwwagę dla drobnej burżuazji niemieckiej.
Drugim problemem była konieczność ratowania polskiej wsi, znajdującej się w głębokim kryzysie. Trzecią ważna sprawą było znalezienie bogatych źródeł kredytowych oraz zorganizowanie szerokiej pracy oświatowej.
Młody wikariusz cieszący się autorytetem moralnym, kwalifikacjami oraz stanowiskiem społecznym, już w 1873 roku wybrany został Prezesem Towarzystwa Przemysłowego. Towarzystwo otrzymało od Niego wszechstronny program pracy, obejmujący wykłady i pogadanki popularnonaukowe oraz zawodowe z dziedziny rzemiosła i handlu. Organizował wystawy gospodarcze, obchody i uroczystości związane z polskimi rocznicami historycznymi, powołał też szkołę wieczorową dla rzemieślników.
Podstawą organizacji samorządowej była szeroko rozbudowana spółdzielczość. Szybko stał się patronem Związku Spółek Zarobkowych. Rozwój spółdzielczości oparł ks. Wawrzyniak na Banku Spółek Zarobkowych, którego kapitał znacznie zwiększył się w okresie Jego działalności.
Odważnie stanął też do walki z Komisją Kolonizacyjną, która z pomocą ogromnych funduszy rządowych i nacisku władz administracyjnych dążyła do wyrugowania Polaków z ziemi. Narzędziem ks. Wawrzyniaka stały się tutaj założone przez niego Spółki Parcelacyjne.
To dzięki jego inicjatywom powstała dobrze działająca sieć bankowa (Bank Włościański, Banki Ludowe), rozbudowana została organizacja spółdzielni handlowo – rolniczych (Rolniki).
Organizacja spółdzielcza ks. Wawrzyniaka objęła nie tylko spółdzielczość kredytową, handlowo – rolniczą, ale sięgnęła również do miast poprzez spółdzielnie drobnego kupiectwa i rzemiosła. Działacz tej miary co ks. Piotr Wawrzyniak oddziaływał swym wpływem na duchowieństwo polskie.
W 1907r., gdy był proboszczem w Mogilnie, zakłada swoisty związek zawodowy księży pod nazwą Unitas, mający zadanie samopomoc finansową, ubezpieczenia, organizację wczasów oraz ochronę czci kapłańskiej. Wówczas to powstaje Dom Zdrowia w Zakopanem (Księżówka).
Ks. Wawrzyniak uczył kardynalnych cnót: uczciwości, rzetelności, trzeźwości, pracowitości i miłości bliźniego. Mówił, że Polacy nie zawsze się rodzą z tymi cnotami. Bez nich nie byłoby tak znacznych osiągnięć i efektów.
Umiał przekonywać najważniejsze autorytety dla swych idei, potrafił wznieść się na wyżyny ludzkich możliwości, byle by tylko ukazać Polakom właściwą drogę ku zbliżającej się wolności. Zadaniu temu poświęcił 37 lat swego życia, działając w spółdzielczości.
Był też dyrektorem Księgarni Św. Wojciecha w Poznaniu, a oprócz tego musiał wypełniać swoje obowiązki kapłańskie.
Nazwano go Piotrem Wielkim, Królem Czynu. Trwał na swym posterunku do końca. Zmarł podczas obrad Rady Głównej Towarzystwa Narodowo – Demokratycznego na krótko przed północą, 9 listopada 1910r.Spoczywa w Mogilnie, tam, gdzie dokonał największych czynów swego życia, gdzie do dziś jest żywa pamięć o Patronie, który ukazał ludzkim sercom najpiękniejsze cechy swego życia, pokazał, jak żyć i być Polakiem.
Zmarł 9 listopada 1910r. Spoczywa w Mogilnie, gdzie dokonał największych czynów swojego życia.